•• ESF MAGAZINE ••

Volgende week vindt alweer de tweede editie plaats van Eurovision in Concert. Voor de songfestivalfans inmiddels een begrip, maar voor de nieuwelingen onder ons zou het net zo goed een reünieconcert van oud songfestivaldeelnemers kunnen zijn. René Romkes is (co-)organisator van het evenement. Van hem wist ik dat hij het songfestival op een leuke, positieve manier weer op de kaart wilde zetten. Maar wat beweegt een man die, naast z’n eigen fulltime baan, zo veel tijd vrijmaakt voor het songfestival? Dan moet je haast wel een megaliefhebber zijn van het liedjesfestijn. Een gesprek met René Romkes.
Door: Gert Waterink

Kun je vertellen waar en wanneer jouw liefde voor het songfestival werd aangewakkerd? Wat is jouw eerste herinnering aan het songfestival?
Nou, dat moet het Nationaal Songfestival van 1986 geweest zijn. Ik was toen 7 jaar en weet nog goed dat ik dat samen met m’n ouders keek. Mijn moeder wilde toen dat ‘De Clown’ van zangeres DeeDee ging winnen. Frizzle Sizzle vond ze maar niets. Uiteindelijk won Frizzle Sizzle dus wel. Het Nationaal Songfestival van 1986 is m’n eerste herinnering. En daarna ben ik in 1987 het Eurovisie Songfestival gaan volgen. Dat was met Marcha [alias Marga Bult en tevens presentatrice van het 2e Eurovision in Concert].

’t Was natuurlijk niet allemaal koek en ei op het songfestival. Wat was jouw meest tenenkrommende songfestivalmoment?
Ooowh, ik heb er meerdere hoor. Maar 1993 met Niamh Kavanagh vond ik echt verschrikkelijk. Ik vond Niamh maar een gillend wijf en ik had ook niks met het liedje. Ik was echt stomverbaasd dat heel Europa hier voor viel. Zodra haar naam valt, hoor ik dat gekrijs weer. Dit jaar doet ze wederom mee in Oslo. Dat liedje valt dan nog mee. Denk ook aan de 2e Noorse winnaar uit 1995 [Nocturne met ‘Secret Garden’] en de laatste Ierse overwinning [Eimear Quinn met ‘The Voice’]. Ik vond dat ook echt helemaal niets.

Dat kun je toch niet menen René?? Niamh Kavanagh slecht?? En Noorwegen 1995 en Ierland 1996 idem dito?
Tja, ik heb helemaal niets op met de zweverigheid op het songfestival! Is niet aan mij besteed. Verder vond ik de overwinning van Lordi in 2006 ook echt een dieptepunt voor het songfestival. Er was dat jaar maar 1 terechte winnaar…Carola uit Zweden!

Nee nee René. Bosnië-Herzegovina had moeten winnen. Smaken verschillen, passies misschien hetzelfde. Hoe kijken jouw vrienden en familie aan tegen jouw songfestivalpassie?
Wat mijn vrienden betreft, die zijn grotendeels meegegaan in m’n passie. Aanstaande 24 april zijn ze ook vrijwilligers tijdens Eurovision in Concert. En samen met m’n vriendengroep, uit binnen- en buitenland, organiseren we ook jaarlijks wel een Eurovisie-party.
Van mijn familie vindt m’n moeder het songfestival nog wel leuk. Maar de rest van de familie moet er niet zoveel van hebben. Ze zijn min of meer gewend aan m’n songfestivalpassie.

Zelf al eens naar het grote ESF geweest?
In 2005 ben ik naar Congratulations geweest in Kopenhagen. Dat was een jubileumevenement omtrent de 50e verjaardag van het Eurovisie Songfestival, waar het beste songfestivalliedje sinds 1956 werd gekozen. Erg leuk om mee te maken. Maar m’n eerste Eurovisie Songfestival was in 2006 in Athene. Het jaar dat Lordi –helaas- dus won. Ik ben daar 10 dagen geweest met een groep vrienden. Ik was toen niet geaccrediteerd, maar heb er bijna alles van meegekregen. Ik wilde het festival ook heel intens beleven daar. Dus aan sightseeing heb ik niet gedaan. Ik ben daar immers voor het songfestival.

Deze fantastische ervaring heb je mooi in je pocket. Veel andere fans hebben de mogelijkheden niet om het songfestival ‘live’ bij te wonen. Zijn jullie daarom met het idee gekomen om een evenement als Eurovision in Concert te organiseren? Of was het ook uit onvrede met de staat van het songfestival in Nederland?
Nederland doet al vanaf 1956 mee aan het songfestival. Maar laten we wel zijn: we stellen al jaren niets meer voor! We hebben sinds 1999 de top 10 niet eens meer gehaald. Hierdoor heeft het songfestival ook moeten inleveren bij het publiek. Steeds meer mensen haken af en juist door het organiseren van EiC wilden we eens een positief signaal afgeven: Nederland weer op de kaart zetten! Omstreeks 2008 zijn we dus bij elkaar gekomen om echt plannen te maken voor iets leuks voor de fans. En toen werd het idee geboren om een concert te organiseren waarbij alle songfestivaldeelnemers op onze uitnodiging kunnen optreden en dus ook hun songfestivalbijdrage ten gehore kunnen brengen.

Kun je kort uitleggen hoe de organisatie verloopt?
Dat is een flinke klus! Ik ben er nu zelfs in de nachtelijke uurtjes mee bezig. Vooral nu Polen heeft afgezegd [in verband met de dood van de Poolse president] komt er heel wat extra regelwerk bij kijken. Je moet je voorstellen dat elk deelnemende land in Oslo een uitnodiging van ons krijgt om hier op te treden. Dan zorgen wij, middels sponsoring, voor onder andere hotels en vervoer vanaf Schiphol naar het hotel. De delegaties kunnen gebruik maken van onze hotelaanbieding. Dat moeten we grotendeels uit onze eigen pocket betalen, dus de ticketinkomsten en sponsorgelden zijn van groot belang.

En dan is daar de avond van Eurovision in Concert aangebroken. Ik denk elke keer dat het toch maar een wat klein zaaltje is waar jullie de songfestivaldeelnemers neerzetten.
Nou nee hoor. Volgende week in Westzaan kunnen zo’n 1500 mensen genieten van de optredens.

[Ik begin me toch te realiseren dat dit een veel groter evenement is dan ik aanvankelijk had gedacht. Hmmmm] Heb je naast alle drukte ook nog leuke contacten overgehouden aan Eurovision in Concert? Doe je bijvoorbeeld af en toe nog een biertje met Gordon?
Nu je het zo over Gordon hebt……na het Eurovisie Songfestival van vorig ben ik toch wat positiever tegen de persoon Gordon gaan aankijken. Het is echt een sympathiekere vent dan iedereen in de media ons wil doen laten geloven. Verder kennen alle andere songfestivaldeelnemers je wel als je dan weer op het grote Eurovisie Songfestival bent. Ook heb ik een leuke contacten overgehouden met onder andere Soraya, Yohanna, Quartissimo en Chiara [Allemaal ESF 2009].

Niet elke fan kan van z’n passie een professioneel goedverdienend beroep maken. In hoeverre verdien je in financieel opzicht iets aan Eurovision in Concert?
Haha, helemaal niets! Dit is vooral veel organiseren en een grote liefde hebben voor het songfestival en de fans. Geld verdienen met het songfestival is niet voor velen weggelegd. Daarom heb ik bijvoorbeeld veel respect voor Sietse Bakker [Eurovision Broadcasting Union].

Hoop je met Eurovision in Concert ook nieuwe fans te bereiken? Of is het vooral een feestje voor de huidige fans.
Het songfestival zal altijd een vaste schare fans houden. En daarom zul je in eerste instantie vooral de huidige fans bereiken. Maar we hopen ook dat er nieuwe fans bij komen. Uiteindelijk gaat het er bij ons om, om Nederland op de kaart te houden. En dat is broodnodig.

Hoe reageren buitenlandse fans op jullie organisatietalent? [Tring tring, net na ik deze vraag stel gaat René’s telefoon weer. Ik wacht even en zet zelf een songfestivalliedje op]
Ben ik weer! Sorry, die telefoontjes moet ik even afhandelen. Waar waren we……De buitenlandse fans! Kijk, met Eurovision in Concert hebben we echt een reputatie hoog te houden. Voor alle deelnemende songfestivallanden is het ook goede promotie. Wat ik wel gemerkt heb, is de afgunst en jaloezie van sommige andere organisatoren. Jammer vind ik dat. Maar wij zijn altijd erg open en transparant met de organisatie van EiC. Zo krijgt elke delegatie een uitnodiging van ons. Standaardregel.

En wat vinden de songfestivaldeelnemers van het evenement? In hoeverre zien de deelnemende landen het EiC als een belangrijke eerste repetitie?
Ik heb al wel van een aantal delegaties gehoord dat ze het wel leuk vinden om alvast wat concurrenten te ontmoeten. Hier in Nederland is dan ook genoeg tijd om wat leuke dingen te doen, zoals sightseeing. Want vergeet niet dat door alle drukke repetitieschema’s daar op het grote songfestival vaak geen tijd voor is.

Hoe kijkt de Eurovision Broadcasting Union aan tegen het toch mooie succes van EiC?
Er gaan wat geruchten over de EBU, dat ze inmenging hadden in de organisatie. Daar is echt niets van waar. De EBU heeft echt niks te maken met dit evenement; ze staan er helemaal buiten. Ik heb wel gehoord dat ze het initiatief een warm hart toedragen. Mooi toch!

Met Eurovision in Concert zet je het songfestival, met of zonder media-aandacht, weliswaar op de kaart voor fans, maar het resulteert niet in keihard songfestivalsucces als zijnde een top 10-plaats. Wat zal er volgens jou moeten gebeuren om binnen afzienbare tijd een top 10-plaats te halen in de finale van het Eurovisie Songfestival?
Beginnen bij het begin! Zoeken naar een goed liedje en hier mensen op zetten met verstand en expertise. Kijken naar wat Europa doet. Zet de fans niet weg. Luister ook naar wat zij te vertellen hebben.

Point taken. Wil je, voordat we gaan stoppen, verder nog iets kwijt over Eurovision in Concert of het songfestival in bredere zin?
Ik wil nog iets kwijt over de rol van de media in het songfestivalgebeuren. Want de ‘songfestivalpers’ werkt vaak écht harder dan de reguliere pers tijdens de songfestivalweek. En of ik het belachelijk vind dat de accreditaties dit jaar drastisch omlaag zijn gebracht? Absoluut! Belachelijk!

René? Alle respect voor het vele werk dat jullie verrichten met dit evenement. Eurovision in Concert is wel degelijk groter van omvang dan ik had gedacht. Erg bedankt voor dit interview. Tot volgende week!
Geen dank. Ik doe het graag. Ik hoop jullie en nog veel andere fans volgende week te treffen.

Reken er maar op René, want ESF Magazine is volgende week aanwezig bij zowel het ochtend- als het middagprogramma van Eurovision in Concert. Dan is er ruimte voor vragen aan de songfestivaldeelnemers en aan presentatoren Marga Bult (ESF 1987) en Cornald Maas (commentator ESF). ’s Avonds gaan we voor de eerste keer de inzendingen bekijken en beluisteren. En daar doen we hier natuurlijk ook verslag van. Voor meer informatie over tijd, prijs kaarten en locatie, zie bovenstaande flyer.