Verslag: Oslo ademt songfestival

Posted by: esfmagazine on: 26 mei 2010

• In: LIVE BLOGGING | OSLO 2010
• 1 Comment

Wilt u die mooie eerste halve finale van gisteravond nog enigszins herbeleven? Wij proberen daar met het volgende artikel aan bij te dragen. Erik Bolks had kaarten voor de eerste halve finale en maakte voor •• ESF MAGAZINE •• het volgende verslag van de avond…

Het is de dag van semi 1, het is half drie en ik ben onderweg naar een tuinfeestje vol met vlaggen bij Anna (en Lissi). Beiden zijn over de top gekleed in paars,roze,zwarte creaties en de meeste vande 20 gasten hebben ook iets met hun kleding gedaan. Ze hebben glittermicrofoons gemaakt en er wordt flink meegezongen met allerlei inzendingen. De barbecue staat aan en er worden hotdogs gegrild, er ligt zalm met sesam en ‘Schlagerchips’ uit Zweden, die Lissi meegenomen heeft. Daar kan het dus nog commercieel uit om iets met Songfestival te doen. Als ze horen dat ik uit Nederland kom zetten ze spontaan Shalalie in. De hele middag wordt champagne en prosecco geschonken en draaien ze de songfestival 2010 liedjes, alleen Oekraine en Polen worden telkens doorgespoeld.

Regelmatig wordt ofwel Shalalie ingezet of My heart is yours. Om 19.00 komt het busje dat ons naar de Arena zal brengen en al zingend hebben we grote lol. Bij de 7^e reprise van Didriks liedje roept iemand ‘How many d’s?’  dat blijkt te slaan op het feit dat er nogal een diskussie in de media was geweest over de uitspraak van Didrik, die harD zong in plaats van hearT.  In Noorwegen doet ook Maria Haukaas’ liedje het nog erg goed. Omdat de groep van Anna en Lissi nog hun kaartje moeten krijgen van hun organiserende vereniging wachten we buiten en bouwen daar ook een feestje. Verschillende foto’s en video-opnamen worden gemaakt, ook door de aanwezige pers.

Elke delegatie van een land heeft in de afgelopen dagen een lagere school bezocht. Letland heeft lijkt het van de gelegenheid gebruik gemaakt om de hele klas met ukkies van een jaar of 8-10 vrijkaarten te geven, want een hele klas met rood-wit-geschilderde en versierde kinderen loopt hand in hand de arena binnen.In de Arena blijven de tribunes vooral erg leeg, die zullen met de finale wel vol zitten. Rene en ik zitten in vak 6 op rij 1 dus aan het gangpad op 30  van het podium.

Mijn stoel 33 blijkt te zijn gewist in verband met veiligheidsvoorzorgmaatregelen en ik moet opeens op rij 3 zitten. Omdat op rij 1, op enkele minuten voor tijd nog altijd twee stoelen vrij zijn en wij in eerste instantie op rij 1 zouden zitten verhuizen we gewoon en kom ik naast een vrouw in een rolstoel te zitten. Ze heeft een Griekse vlag, die ze van Alkaios zelf heeft gekregen om voor hem te juichen. Ze heeft een fan-accreditatie en is hier al bijna twee weken. Wow! Ze is blij dat wij naast haar gaan zitten omdat die er eerst zat niet eens meeklapte. Ze waarschuwt dat ze mee zal zingen. Ik stel haar gerust dat ik over haar heen zal brullen. Ik laat mijn Indiase vlag zien die ik meegebracht heb. Ik heb geen andere vlag en omdat ik niet voor Nederlander wil doorgaan is dit een leuk alternatief. Misschien pikt de camera het op. En jawel, in het eerste shot van de uitzendind waarin publiek wordt gefilmd loopt er een camera voor ons langs en komen Ren

e en ik meteen in beeld. Hij in zijn knalroze trouwpak, ik met mijn lichtblauwe zijden Toppers-overhemd en Indiase vlag.

Helaas zitten we zo dicht op het podium dat we Tom Dice op de rug zullen kijken en de TV-schermen te hoog hangen voor onze nekjes. We worden voor de show begint opgewarmd door een ESC-medley en een Abba-medley. Een van de presentatrices (in paars) loopt op dikke sloffen, benieuwd of je dat op TV ook ziet. Het is een grappig gezicht om haar zo voorbij te zien stappen.

De show begint en de presentatie komt behoorlijk rustig over, geen poespas en geen geschreeuw. Wij krijgen niet de commercials of recaps na 5 nummers te zien en wat mij opvalt is dat er tussen de nummers maar heel weinig tijd zit. Het gaat echt rap. Alleen voor Tom Dice lijkt het iets langer te duren en ik ben bang dat daar een reclameblok is geplaatst.

Moldavie komt goed over, in de zaal klinkt het minder vals dan ik op youtube gehoord heb. De sfeer zit er meteen in. Ook Rusland maakt geen slechte indruk al hoor ik wel wat valse nootjes, maar met wat hulp van grote aantallen ethnische minderheden in Estland, Letland en WitRusland moet kwalificatie als mogelijk beschouwd worden. Estland rommelt iets met het ritme maar zingt wel zuiver. Op een of andere manier connect hij niet helemaal met de zaal. Ik vind het nummer erg goed gebracht, maar twijfel aan de kansen, vooral om wat ik opvang van de TV-schermen het nogal nerveus overkomt. 

Slowakije komt heel zwak over in de zaal. Ook Kristina heeft moeite met haar ritme en dynamiek, misschien ook wel met de zuivere noten. Het ziet er in de zaal wel leuk uit. Rusland was erg statisch. Na Slowakije komt Finland en dat blaast Slowakije weg uit de herinnering. De zaal zit vol met Vikingen en Finnen dus de support is enorm. De hele zaal klapt lekker mee.

Letland krijgt het voor elkaar om niet alle noten vals te zingen. Het klinkt beter dan alle voorgaande liveversies die ik gehoord heb, maar het blijft niet om aan te horen. Valt me wel alleszins mee dat ze haar borsten niet zo prominent in beeld duwt.

Servie: Komt slordig en vals over in de zaal. Maar bij dit nummer is dat overkomelijk, omdat het gewoon een groot feest is. De zaal doet lekker mee. Op voorhand had ik Servie getipt als semi 1 winnaar, nu weet ik het niet meer zo zeker, kwalificatie kan ze toch niet ontlopen.

Bosnie valt op door een hele strakke act en goede vertolking van het nummer. Op internet had ik al gehoord dat het goed over zou komen in de zaal en op camera, ik geloofde het op grond van wat ik zelf had gezien van de rehearsals op Youtube niet, maar nu moet ik toch mijn ongelijk erkennen.

Polen komt in de zaal redelijk goed over, veel strakker dan ik verwacht had, al heeft Marcin in het begin wat moeite om de noten goed te treffen. Ik hou het voor mogelijk dat Polen toch geen laatste wordt en mogelijk bij de beste 10 zal geraken.

Belgie Vlak voor Tom in beeld komt jut hij de zaal nog even op, om vervolgens zijn nummer koelbloedig te beginnen. Het eerste deel lijkt niet op gang te komen, maar bij de inzet van het tweede deel klapt de zaal goed mee en doet dat Tom zichtbaar goed. Veel zekerder zingt hij naar het einde toe. Tijdens het nachtkaars moment van zijn song klapt en joelt de zaal al uitbundig, maar daardoor is het applaus aan het einde iets minder heftig. Op het scherm leek hij wat angstig er uit te zien, maar misschien komt dat omdat ik onder een rare hoek naar hem kijk. Overall heeft hij prima werk gedaan en ik denk dat de vakjury hem goedgunstig zal zijn.

Malta komt zo na Tom heel krachtig en goed over. Klassiek Eurovisie optreden. Weinig op aan te merken, anders dan dat het zo onopvallend is. 

Albanie met een energiek optreden brengt Juliana de sfeer weer terug in de Arena. Het optreden knalt aan alle kanten. En massaaln aanwezige Albanezen juichen alsof hun leven er van afhangt.

Griekenland had op voorhand allemaal witte zakdoeken uitgedeeld in de zaal met OPA erop en tijdens het nummer gaan die massal de lucht in bij elke ‘OPA’ het is een groot feest in de zaal, iedereen is voor 3 minuten Griek. Dat ze zang slecht is en de zanger ook niet kan dansen valt opeens niet meer op. Even ben ik bang dat Griekenland Albanie misschien kan overschaduwen.

Portugal moet na het rumoer dat Albanie en Griekenland in de zaal teweeg hebben gebracht optreden. Ik vind het knap dat Filipa de concentratie kan opbrengen en een perfecte vertolking van haar nummer geeft. Met hulp van Frankrijk, Spanje en Duitsland die alle drie in deze semi meestemmen opeens niet kansloos meer. Al zou ik har net even een paar kordate stapjes hebben laten zetten om toch iets meer dynamiek in haar act te krijgen.

Macedonie volgt met een nogal hoerige act. Op de zang valt helemaal niets aan te merken die is gewoon subliem, maar het plaatje is niet plezant. Omdat het nummer soortgelijk is aan Bosnie moet ik die twee eigenlijk in mijn voorspelling omdraaien. Ik hou het er echter op dat Macedonie met Joegosteun door zal gana ten koste van Bosnie. De reactie is vanuit de zaal ook heel lauw. Alleen een groepje van ongeveer 30 Macedoniers schreeuwen de longen uit het lijf.

Na Portugal en Macedonie is de energie even weer helemaal weg uit de zaal, Wit Rusland voegt daar niet veel aan toe al wordt het uitvouwen van de vleugeltjes van de zangeressen wel met veel lawaai beantwoord. Volgens mij zingen de mannen behoorlijk vals en zijn de dames niet te horen. Benieuwd hoe dat thuis klinkt, in de recap blijkt dat ze het meest clichématige stukje hebben uitgezocht om te laten zien.

Ik vrees het ergste voor Hera Bjork. Gelukkig zijn IJslanders hele luidruchtige mensen en kan zij rekenen op veel support vanuit de fanbase. De zaal staat op zijn kop tijdens “Je ne sais quoi” en mensen staan mee te dansen. Ik blijf twijfelen aan kwalificatie omdat ik niet kan horen of de zang wel OK is en omdat het in mijn oren een typische fan-favorite is en het publiek thuis dus iets compleet anders kan ervaren als de zaal.

Vlak na het pauzefilmpje over fans die zich in de camera wurmen zie ik de camera in mijn ooghoeken weer op ons afkomen. En in de verte zie ik op een scherm mijn lichtblauwe vlek in beeld. Ik maak Rene er op attent zonder mij naar hem te draaien (wie kan liplezen?) en hij duikt vol in de camera LOL. Ik weet niet of op cam te zien is dat ik al een hele avond heb zitten genieten, want volgens mij komt mijn handzwaai een beetje stijfjes over. Maar twee keer in beeld is meer dan we op gehoopt hadden. Nu maar hopen dat ze het niet van de DVD wegknippen. Oja, donderdag zitten we minder gunstig maar zal ik een paars overhemd dragen.

De enveloppen reeks is ontzettend spannend, ik vrees na de eerste enveloppen dat de Nederlandse pers hun op voorhand geschreven negatieve commentaar al wel te voorschijn kunnen halen. Naarmate er meer enveloppen open gaan wordt het steeds wenselijker dat er westerse landen uit zullen komen. Portugal ervaar ik als een verrassing, Belgie vooral als een grote opluchting, omdat de zaal Albania, Belgium en Iceland roept. Bij de laatste envelop wil de zaal bijna unaniem IJsland als laatste van de tien. De ontlading die vervolgens losbarst is geweldig om mee te maken. Voor Nederland en Belgie is het vooral erg belangrijk dat Tom Dice bij de laatste 25 is geraakt. Het bewijst dat je met een goed nummer de kwalificatie overleeft. Ben zeer benieuwd of er voor Tom gebeld is, of dat het enkel op jurystemmen in gelukt.

Vervoer vanaf de Arena naar de stad is perfect geregeld en in no-time sta ik in het centrum. Probeer de Euroclub nog binnen te sneaken maar wordt er tegengehouden omdat ik geen accreditatie heb of OGAE-lid ben. Als ik straks thuis ben is dat dus het eerste wat ik ga regelen, zodat ik volgend jaar in ieder geval ook daar naar binnen kan, want dat ik volgend jaar weer het feest van binnenuit wil meemaken heb ik nu al wel door. Sommige mensen raken verslaafd aan skien de eerste keer dat ze op wintersport zijn. Ik dus aan live-songfestivallen.

Heb nu al zin in Donderdag!